ŞİİR DÜŞTÜ KÖRPE YÜREĞİME
Şiir düştü körpe yüreğime
Yine salgın veba gibi
Deniz mavisi sırça köşküme
Yalansız dolansız sessizliğime
Aman vermez dalgalarım

Yok sevda bende arkadaş
Dipsiz kuyulara sürgün edilmişim
Sıratlarda ezilmişim
Melenkoliktir aşka aşinalığım
Makbere sezinişim yok benim

Bir varmış bir yokmuş masalım
Ellerim beyaz gülüme tutsağım
Yanık naralarım sürgün şimdi
Sevda denkleminde söylenişim
Mısralarım banmak da yok
Yok arkadaş sürgünüm kendime

Yol ortasında salına salına sırnaşlığım
Çıngıraklı yılan gibi pedahlamam
Naralarıma bitevim oysa
Üşüyen yüreğime sürgünüm

Sen sen ol diyorlar oysa
Nasıl eğriler çelikleşmiş bükülmemeye
Nasıl saf dışı edilmiş noktalar varsa
Nasıl dikenli kör nirenginde saplandıysam

Sen sen olursun oysa diyorlar
Aşkın edeplisi vardır derler
Sevdanın Leylası yokmu sanki
İşte ben buyum şiirlerin nehrinde
Hecelerin nazenindeyim şimdi
Neyzenin neyinde Nilim ben
İşte ben böyleyim böyleyim…

Siz sizler sen anlamadıysanız
Şiirler dünyasında volkanım bazen
Parıldı yan şavkımda boğulurum
Tutan el vermesede
Gören göz görmese de
Okuyan göz dimağı olmasada
İşte buyum ben…
31 MAYIS 2017 saa 0047de
Ramazan Sevgili

Ramazan Sevgili