Sustum gayri konuşmam
Bıraktım gelmeyen hayallere
Her gün isyan etmeyi
Kendimi kendi halime bıraktım
Varsın yanacak ne varsa yansın

Gerçekten yoruldum demir misali
Ruh halimi görüyorum baktığım aynalarda
Beynimde ağırlaşan düşüncelerde
Çürüdü sağ ile sol yanım
Uykumu bölen dönüşlerde

Güvendiğim sağlam köprüler
Artık çürümüş gibi
Bastığımız her yer
Kayıyor ayağım altında sanki
Savaşta yenilmiş bir komutan gibiyim

Avutucu sözler teselli vermiyor
Süresi bir ağrı kesici kadar
Sonra yine sızlıyor yürek sancılarım
Artık kanıksadım değişmeyen
Anlıma yazılan yazıyı

Durmayan depremler oluyor
Bu yaşlanmış iç dünyamda
Şiddeti kaç olduğu
Ben bile bilmiyorum
Çekip gidesim gelsede olmuyor

Hüzün gizlenmiş gecenin ardına
Saat on iki de sonra
Sızıyor kilitli kapının anahtar deliğinde
Geziniyor odamın duvarlarında
Yine ben geldim dercesine

Ömrümün yarısını götürdü
Başka bahara kaldı kelimesi
Ak düşürdü saçlara
Her günün aynı olması
Tünelin ucunda ışık varmıdır
Oda gelen kocaman bir soru işareti