Su misali kayarak akıp gidiyor zaman,
Anafora kapılmış, dönüyoruz durmadan,
Ne mümkün ki tutunmak, vermiyor ki hiç aman,
Menzile varıyoruz saatleri kurmadan...

Görür mü gözlerimiz, olur mu günler mesrûr?
Tutup da ellerini, gönül duyar mı gurur?
Bakışı şefkât dolu, ama biraz da mağrur,
Anlatıyor yavaşça, sözleriyle vurmadan...

Yüreğinde sevgisi oluyor sanki renk renk,
Ruhlarımız içi içe, sanki buluyor âhenk,
Bu dünyada kim bilir birbirine böyle denk
Kaç seven olur bilmem, anlatıyor yormadan...

Sözleri bir girdap ki, kaybolurum içinde,
Sanki bin bir renk çiçek, türlü türlü biçimde,
Kâh büyürüm dağlarca, kâh sanırım hiçim de,
Anlasam bu hal nedir, soruyorum durmadan...

İnce, uzun bir yol ki, uzanıyor önümde,
Bazen gerçek bir dostu arıyorum yanımda,
Sevgi ve nedâmeti karıyorum canımda,
Güneş doğar mı bilmem, ömür sona ermeden...

Bakıyorum ne özgür, uçuşan şu bulutlar,
Kalbimde düğüm düğüm olmuş sanki umutlar,
Geçiş taksimi yapsa, vuslata artık udlar,
Mutluluk toplasaydım, son çiçeği dermeden...

Dur, zaman, ne olur, dur, yaşayayım bu ânı,
Yâr yanımda olmazsa neyleyim şöhret, şânı,
Veririm düşünmeden, alma sakın bu cânı,
Vuslat kilimlerini yollarıma sermeden...

Hâlenur Kor