Herkes kendi yükünü taşır, of bile demez,
Milyonlarca parça varya derin kuytuda,
Acı yaşadığını hissettirir özgür göğsünde,
Hangi sevilen bilmiş, hepsi derin uykuda...

Aşk karşısında olurmu hiç, yorgun düşen,
Ömür boyu pişmanlıkta arkadaşlık ediyor,
Gözlerimizi nere çevirirsek çevirelim o var,
Seven yıldırılırmı, ona göre yoluna gidiyor...

Duygu dalgalanmaları olduğunu söylerler,
Oysa ağaçlar ötesinde, çok parlak noktadır,
Kuşların öttüğü her yerde tutkuları vardır,
Tutkumdur, hayatıma konan son noktadır...

Uykuda kendime dolar öpmeyecek olsamda,
Her gün içte, ondan gördüklerimi görürüm,
Barut fıçısına oturduğumu bilsem yılmam,
Kibrit çakarsa çaksın, yanan canı sürürüm...

İnsan aklının arızaları yarin sevdası mıdır,
Yoksa zarafetini belirleyen gülümseyişimi,
Dünyada yeterince çirkinlik varken bulur,
Kafam içine, beyne gülümseyen etkileşimi...

Göremez kalbimdeki derin onlu yarayı,
Kim şifa bulup, dindirir aşkın sancılarını,
Gülden güzel aşkı, beni hasrete sürüklese,
Silemezler sinemden, hasret sancılarını!..

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.