ÇİÇEKLER ÖLMESİN
Çiçekler ezilir,
Yürekler düşer,
Çimenlerin üstüne,
Mermilerde kan lekeleri,
Yavrularımız ölmesin,
Çocuklarımız ağlamasın.
Çekin kanlı ellerinizi üzerimizden,
Yeter yeter yeter!
Siz oradakiler, görmediniz!
Asfaltın altına döşenirken patlayıcıları öylemi?
Bir zamanlar,
Namlularımızı hep beraber aynı düşmana yöneltirken,
Çanakkale’de, Dumlupınar’da, Trablusgarp’ta,
Yemen’de ,Sakarya’da…
Şimdi ne oldu da bu namluları çevirdiniz kardeşlerinize!
Oturun oturduğunuz yerde.
Kimse, kanıyla aldığı yeri, vermez size.
Bir gün,
Silahlar susar.
Çimenler yeşillenir,
Çiçekler yeniden açar,
Emperyalizmin elleri kırılır,
Biz bize kalırız,
Göz göze,
Yüz yüze bakacağız,
Bu yaptıklarınıza pişman olacaksınız.
Daha fazla ileri giderseniz,
Sabrın sonu dayanır duvara
Aklını başına topla!
Su gibi civanmert kardeşlerine tuzak kurup,
Kalleşçe kanına girme,
Emperyal oyunlara gelme.
Türk çok büyüktür!
Bu işlerin üstesinden gelir.
Utanmaya yüzün olsun.
Benden söylemesi!
Yusuf Yılmaz