5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
871
Okunma
UMMADIĞIM ANDI
Ummadığım andı
Ömrümün en seyrek zamanıydı
Beni gafil avlayan ilktin sen
Beni yaralayan beni kanatan
Hayatın ve aşkın anlamsızlığı üstüne düşünürken
Bunu savunurken beni haksız çıkaran
Asi kartallar gibiyken yaralı bir ceylana çeviren
Taş kadar sert ve bıçak kadar keskinken
Adi bir cam kırığına çeviren
Beni ben eden beni benden eden
Beni bensiz bırakan sen
Varsa gittiğin yerlerde bir nefeste benim için al
Çünkü sensizlik dipsiz bir kuyu gibi
Ve attığım her adımla beni daha da içine çekmekte
Şimdi bir orman sessizliğindeyim
Bütün duygularımı bir kafese kapattım
NEFRETİM hariç
Mahmut DEMİR
Cevap Yaz
