yağmursuz
ve parçasız bulutum
üşümeme aldırış etmeden
güneş altını, gökkuşağı da renklerini kısmış olmalı
ki sıcağına yazken yokluğuna ayazım




gece olur mu bilmem
belli ki ikindiden sızmış beni beklemeden
dileklerime kurban ettiğim yıldızlar,
şavkına hapsettiğim ay kadar yalnızım
yolu saman olmayan göğümde bir o kadar da seyransızım




yer gürültülü bir kuraklığın
damlasız sağanağıyım sus’larıma
içim çöplük, çığlığım martı
ki seyrüseferlerimizde ne bizden öte mavi
ne de bizden öte aşk vardı oysa




bir şarkı olamadı kimse
senin gibi ömür boyu sürecek
bir şiir hiç olamadı dudaklardan yıllarca düşmeyecek
şimdi seni yazmanın susma
bize susmanın da tam ölme vakti




olsun
ben yine de öpüyorum varlığının yokluğundan
ve sen sevgilim
önce tanrıya,
sonra da aşka emanet ol emi…










ilhanaşıcıeylülikibinonsekiz