neler neler de feda etmezdim ki ben
gönlümde de açacak olan bir gül çehresine
kaktüs çiçekleriyle yetinmekten
boğum boğum sevgim düğümlendi yüreğimde
hep bir sıcak gülüş
hep bir vefa sevgi dostluk ve emek bekledim
ben ne bilebilirdim ki aşkın çıkar güdümlü olduğunu
madalyonun ters yüzünde de ihtiyacın bulunduğunu

zaman her an tökezletti bu saf gönlümü
kör ve sağırdım iki kişilik tek yürekte
öyle bir ters yüz ettiler ki
bir hayali ben bir ömür boyu boş boşuna kovaladım
dağ bayır ve yokuş tepeyi tez aşardım da
düz ovada falsolardım

şimdilerde de delice arar oldum benliğimi
gelipte çözün de görelim bu hissiz halimi
hayat dediğin bir enstantanelik huzme
geçişte tez giderde
şekil veren de odur tüm yaşantına
geri gelmez ki doğru olmayınca ayarı
gönül veriyor bu seçicilikte ki kararı
nereden bilebilirdim ki
yanlışa düşünce bir bakraç su içecekmişim üstüne

sabah akşam tüm iyi niyetler yokluğu doğurur mu?
bir ayaklık yer için koca bir gönül ormanı da yakılır mı?
her şey herkese göre doğru ve normal ya
ele göre de kime sorsan o haklı
Hak her şeyi bilir ya
yüce divan da anlamıyorlar anında kırıyorlar kalemini

bir anda da
ters kalınca menfaatlerine de
yağmurdan sicim gibi düşüyorsun göz ve gönülden
kaçasın geliyor dağa bayıra ve ormana
bir çekişte vurasın gelir bir taşla on ikiden
kul köle olsan da ulaşamazsın
bir baloncuk aşkın kattığı o tozun dumanına
zira vuslat diye bir şey yoktur menfaatin lügatinde

hicran ekişte de gamı biçersin
gönül nefse asla ters düşmez
yandım “Allah” dersin de
kim kime dumduma kimse de halden bilmez

ey gönül bari birazda olsa bir tat alsaydık
bir ömrü törpüledik bari az daha oyalansaydık
kol kola olmaz mı ki bu anlaşmazlıklar
yandım “Allah” dersin de
yinede dağ gibi yığılırlar
inat ve nankörlükte ki aşamazlıklar

madem ki çıkara dayalıymış bu hasut aşk
benden yenip de içilenin
ve bilgim olmadan çalınıp da çırpılanın
bir hatır kirası hakkı damı hiç yok ki
bir anlık mola verilsin gönüllere diyerek
sıcacık soluklanmaları için nefesi nefese birleştirerek

yani sözün kıssası
yandım “Allah” dersin de
hiç hatır ve gönlü de olmuyormuş ki aşkın
bir çekişte de vuruverdi anlımızın ortasından...


(20.09.2018) AZAP...