Sol yanımda yangın var anne..
Ne ki gökkubbe mavi kalsa
Dört mevsim yaşasam baharı
Çiçeğe bürünse gökyüzü ne fayda
Felek yüzüme gülmedikten sonra
Karanlık kış gecelerinde üşüyorum
Üşüyorum soğuk taş kaldırımlarda
Neden bu kadar uzaktasın söylesene
Konuşsana be anne susma

Sol yanımda yangın var anne
Yine bir kış gecesinde
Yağmur yıkıyor yaşlı yüzümü
Kan süzülüyor yanaklarımdan
Neden dışarıdasın diye sorma anne
Dar geliyor dünya bana
Sığmıyorum hiçbir kalıba
Sürükleniyorum çıkmazdan çıkmaza
Buza kesiyor umutlarım bir anda

Sol yanımda yangın var anne
Herkes gibi ben de gülmek istiyorum
Yeri geldiğinde üzülmek
Bağırmak istiyorum anne
Avazım çıktığı kadar bağırmak
Tadı yok hiçbir şeyin
Var mıyım yok muyum bilmiyorum
Ben kimim burası neresi
Neden buradayım anne

Sol yanımda yangın var anne
Sabret der gibi bakıyorsun
Çoktan çatladı sabır taşı
İsyanlardayım anne isyanlardayım
Deniz gibi, Rüzgâr gibi
Boş ellerime bakıyor bir masum
Onun ne günahı var be anne
Üzülmesin, ağlamasın o
Ben üzülür, ben ağlarım onun yerine

Sol yanımda yangın var anne
Her şeyin vakti var diyorsun
Vakit yok artık hiçbir şeye
Hiç bu kadar kararmamıştı gökyüzü
Ve ben hiç bu kadar ağlamamıştım anne
Çırpınıyorum, çırpındıkça batıyorum
Her gün bir martı ölüyor gökyüzünden
Gözümün yaşı kurumuyor
Gülmeyi unuttum anne

Sol yanımda yangın var anne
Ölen martılarım dirilse ne fayda
Gözyaşımdan kan çiçeği damlıyor
Ben artık kendime sarılıyorum anne
Kimseden fayda yok zira
Bir şeyler söyle anne
Ne olursun susma
Söyle bana şimdi
Ben kimin günahıyım anne?

MURAT ÖLMEZ