Bu hayat nasıl da hoyrat
Savrulurken  yaprak misali
Hazanlarda büyüdüm
Ben hep yapayalnızdım
Ekmeğim, suyum, şarabım vardı
Ama gözlerin yoktu, sen yoktun
Aşk yoktu

Bir vurgundu yaşadığım yıllar 
Sen gittin savrula savrula öğrendim Sensizliğin azabını
Ben sensiz her şeye küstüm
Dönüyordu hala yalan dünya
İçinde yoktun
Ben de yok oldum

Sevdanla bir ömür bitti
Bırakma dedim ellerimi
Dinlemedin bak düşlerim de yitti

Şunu unutma sevgili
Şunu asla unutma
İnsan sevecekse
Ömürlük sevecek
Sevdasını kimseye vermeyecek
En kötü günde bile terk etmeyecek
Saklayacak sonsuza kadar kalbinde Saracak sinesine
Hissettirecek teninin sıcaklığını
Sahibi olduğu kalpten hiç gitmeyecek

Zifiri karanlık geceydi ruhum
Büyülendiğim gözlerinde
Güneşi bulmuştum
Neden karanlık her yer
Bir dertli yağmurum şimdi
Ağlıyorum sevdalıklara
Dünüm, bugünüm, yarınım sendin
Ben sende kaç kez doğdum
Şimdi yoksun
Bu benim kaçıncı ölümüm

Murat ÖLMEZ