bi derdim yoktu seninle
ne de aç karanlık ellerle
umutsuz geçen senelerle
sen de sevdin sanmıştım
ben derdim
sevdiğimi
ki benim derdim kendimle


mevsimidir

yağmur yağardı
yapraklar sararırdı
toprağımız çağırırdı
olası değil bu aşk eylülün suçu ne


hazan derdim

kaç gönüle bölünür aşk
kaç can yakar bir sevmek
hani bahçemiz de o mavi emek
göz yaşlarımızdan akacak demek


ne mor dikenle yırtılırken tenimiz
ne sevda da yenilmiş ilkelliğimiz
sular gibi derin ve bereketli
sular gibi sakin ve heybetli

yüreğimiz..

yürektir
ki kül eyledim
sılayı yol eyledim
gerçekten seveni çok sevdim
gerçekten çağırırdı bi tek annemiz


göğüm başım üstüne aşk yakacak
göğüm mavi gönül gözü ile bakacak
yeryüzü hırsından çatladı çatlayacak
bu kapanmaz yarada kıvılcım patlayacak


hani şu hep en başından
hani şu hep andıkça sızlatır ya yüreğimizi
hani şu hep dalıp dalıp geçmiş günlerimizi

bu gizemli alem
bu sitemli satırlar hem
boşuna tükenmiyor kalem
boşuna dinlemiyor bu karanlık kapımızı dem


ben ki çılgınca yürüdüm ıslak kaldırımdan
bir bıçak gibi yüreğime saplanırken sevdan
ben ki silah gibi sakınırdım hep sözlerimi
kelimeler dolu şarjör geçmedi gırtlağımdan

ağlayacak kadar kör
anlayacak kadar ölü ve nankör
ve tam görecekken mutluluğunu
______ bir cinayete kurban verdiğimiz ömür...