Sıkıntılı gecenin aydınlık sabahında
Gülüşünle gönlüme varan sen değil miydin?
Fırtınalı ruhumun en karışık anında
Bir zamanlar derdimi soran sen değil miydin?

Bulutların içinden sızan ışık gözlerin
Kelebek kanadına yük olmazdı sözlerin
Geceye hazırlardı kendini gündüzlerin
O sımsıcak aşkları veren sen değil miydin?

Sonra güneş tükendi, hava birden karardı
Maviler grileşti her yanı bulut sardı
Önceleri gönlüme sağnak yağmur yağardı
Sonra perişan eden boran sen değil miydin?

Bazı günler neşeden gönlümü handan eden
Bazı günler sebepsiz hayatı zindan eden
Çaresizlik içinde insanı candan eden
Umut verip sonra da vuran sen değil miydin?

Ne desem boşunaydı doğrular senin doğrun
Sen Leyla’ydın gurbette, bense çöllerde mecnun
Hasretin ateşinden dil suskun yürek yorgun
Aşk esiri kalbimi yoran sen değil miydin?

Şahit tuttum kendime gökte ki yıldızları
Hep kendime batırdım önce çuvaldızları
Coşari geç fark etti riyalı yaldızları
Tutunduğum her dalı kıran sen değil miydin?