Yusuf kokulu kanlı bir gömlek,

Giydim üstüme mazlum halklar için.

Beni düşman bilenlerde ağız birliği.

Sabrı muska bilip taktım boynuma.

Sustum gerçeklerin ortaya çıkması için.



Yakup ıstırabı ak düşmüş gözlerine sevdiklerimin.

Gerçekleri anlatsam da duyan yok.

Görmek içinse gözlerdeki akın düzelmesi şart.

Sevdiklerimin dilinde hep aynı teselli cümlesi,

Gerçekler önünde sonunda ortaya çıkacak.

Biliyorum elbet bunda şüphe yok.

Lakin kalbim mutmain değil…



Firavun misali beyaz atlı prensler.

Masalım hep kanlı son buluyor.

Kızlar kulede mahpus.

Sevenler hep hüzünlü.

Hicrandır dostları bülbüllerin…



Unutuldu bakir yaşam.

Unutuldu soba üstünde pişen çayın tadı.

Muhabbetler hep yarım kaldı.

Vefa kelimesi kalktı lügatten.

Bırakın yeniyi çağdaşlık sizin olsun.

Bana türküler okuyun eskilerden.

Eski nağmeler değsin bam teline yüreğimin.

Hep mazide saklı kalayım…