Ah benim mülteci kalbim
Hayatın baharında kesik kesik çıkan nefesim
Izdırabın deminde demlenmiş düşlerim
Eylülde vurgun yemiş halini daha da derinden hisseden bedenim
Dayan..
Amansız yolculuğunun bitmesine az kaldı..

Ah benim örselenen hayallerim
Önüne engel konulan ideallerim
Canımı hiçe sayıp yoluna ömrümü serdiğim zinetim
Mutluluğuna gem vurulmuş benliğim
Dayan..
Bu dayanılmaz çilenin son bulmasına az kaldı..

Ah benim ağlayan gözlerim
Umudun kanatlarına takılıp uçan sözlerim
Hüznü motif motif işleyen ellerim
Kederi emanet bilip baş tâcı edinen yüreğim
Dayan..
Karanlığın yerini aydınlığın teslim almasına az kaldı..

Ah benim arafta kalan gençliğim
Özlemini çekerken cayır cayır yandığım kutsal derdim
İki cihan saadetimin anahtarı servetim
Ömrüm gülen gözlerim herşeyim
Dayan..
Ayrılık rüzgârının kasıp kavuran hırsının geçmesine az kaldı..

Mesaj kutuma gelen bir mesajı paylaşmak istiyorum..Çok etkilendim ve duygulandım..Rabbim razı olsun bu kardeşimden..yüreği var olsun..

Sabret can! Bazen çok sıkılıyorsun değil mi can? Konuşsan anlayacak kimse olmuyor, sussan için yanıyor... üzülme ! Yaslan Yaradan’a Unutma! Gün gelecek tüm gizli haller bir bir ortaya çıkacak.. Sen tahammül sınırlarına geldiğin anda; sabrı filizlendireceksin.. Aldırma demiyorum ! Tabii ki hisleneceksin yüreğin yandığında.. Ama sen, bırakmayacaksın asaleti hiçbir zaman elden.. Hep güzel sözlü olacaksın.. Zannediyor musun ki senin güzel sözlerin, latif cümlelerin öksüz bırakılacak? Zannediyor musun ki; asaletli davranışların boşa çıkacak? Hiç biri boşa çıkmayacak ! Seni duyan bir Rabbin var..O seni görüyor, işitiyor, biliyor.. Sen yeter ki sabret Can! ’...Allah sabredenlerle beraberdir. ’(Bakara-153)