Benim Adım Kader

kader, beyaz kâğıda sütle yazılmış yazı
elindeyse beyazdan, gel de sıyır beyazı
-Necip Fazıl-

örer ağlarını çizgiler, ulaşıp en ücra burçlara
ezer ağır sıklet bedeniyle acıyan yanlarımı
h/ey kara gözlü küheylan, sırra kadem hancı
griye boyanmış alemde çokta umutlanma düş/erken
iksiri yudumlanmış yüzüklerim gibi bozuluyor büyülerim

levh-i mahfuzda gömülü sırlar, oynatılmaz ki kalem
ay öpse şemailini ne yazar, aynaya baktı beyaz adam
şen şakrak gökyüzü, mavili sema kimin umurunda
çirkine gün doğdu, firavunlarla oynaşır alem
bedenler biriktirir günahı toprağa düşerken

güneşte kalan ensem kadar pişirir şimdi zaman
kaybolan mezarlarda duyulur binbir ah/ım
hasbıhali duyan benim, sakalımdan dökülür yaş
berzah âleminden döner gemilerim, güvertelerde kalırım
beddualara gebe, jiyan yanlarımdan dökülür

ne ki Hüsmen ağam var mı kaderden ötesi
tohumdan düşsen de, sınırlar ordugâhsız mı kalsın
nefse düşen çıngıraklı yılan, amaç kanı temizlemek
dur yolcu, zebercet mi döşeli sandın yolları
düşer mi payına büyük ikramiyesi hayatın

sana bana ona kapı aralığında dağıtıldı nasipler
yazgı kalemiyle şerhleri düşüldü varlığının
doğmamış çocuğa göynek biçersin de
görmez misin tartısı var bütün yaşanmışlıkların
celallenme be nefsim senin de bir ağırlığın var

İlkay Coşkun
15.08.2009