yar dedim ya sana can sen candan da öte
bir anne eli yumuşaklığında
gönlümde bir bahar kokusu misliğinde
ruhumda yaz sıcaklığı gibi
endamın ak bir ceylan güzelliğinde
pırpır çırpınıp da durur yüreğin yüreğimde

varlığını hep kutsalım bildim
gezdiğin ve soluduğun yerleri atime adadım
elma yanakların yasak meyvem gibiydi
o dudak siluetin her an gözlerimle törpülendi
ateş gibi harlıyordu içimde ki özlemlerim
bıçkın bıçkın çarparken kalbim
gamzeli gülüşünün muhteşemliğinde
sanki de sen bin bir güller açtırdın viran ruhumda

bir garibin bir define bulması gibidir sevinçlerim

özünden de özüm buldu kendini
senle hayat bulurken uykusuz gecelerim
dilimde sevgi dolu bin bir heceyle
tüm renklerini sardı belime gökkuşağın
muson yağmurları gibi coştukça coşuyorum
kim bilir ben belki de
o gönül rüzgarının çarpmasıyla esir oldum gözlerine

oysa ki bir külhan yetimi gibiydim ben bu hayatta
bir ceviz kabuğu kadar ancaktı dünyam
ne yatım vardı nede oturdum katta
bir lokmalık nasibimle kuru soğan kokusundaydı rüyam

hayallerimin çok ötelerinden geldi varlığın
düşlerimden de çok güzeldi yar o aşk otağın
ben gülistan bahçesinde kupkuru bir ağaçken
ve aşka da açken
nadide bir bülbül oluşta en haşmetli güle kavuştum
özlemlerim
sevgiye ait hasretlerimi dur durak bilmeden körüklerken
altın bir tepside sundun sen kalbini yar
ömrümün ilk gençlik ilacı
mutluluk nedir nasıldır anladım senin sayende ben

bütün hüsranlarımı bir çırpıda silerken
bezgin rüyalarımdan da beni bir çekişte kurtardın
ebedi uykudan uyandırdı o müşfik yüreğin derken
bir anda beni sen gönlünün ortasına oturtun


şu an ellerimin arasında sımsıcaksın sen aşk
gayri ne dünya umurum da
nede bir malında gözüm var bu alemin
varsa da sen yoksa da
birde annemin bana cennetini gösterdiği Allah’ım...



(07.09.2018) AZAP...