4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1200
Okunma
ALIP GÖTÜRÜRÜM SENİ...
--------------------------------------------------------------------------------
Sen gittikten sonra bu şehrin ışıklarını hiç yakmadım
Hep siyah beyaz sabahlara uyandım
Aynaya baktığımda bakışlarım mülteciydi
Ve benden daha çok senin yansıman vardı
İçimi darmadağın eden yalnızlığıma söz Geçiremiyorum
Yoksun tenime rüzgar değse kanıyorum
Cİğerlerim patlayacak kadar solumak istiyordum seni
Ama sen yoksun yokluğun kurulabilmesi zor bir cümle
Acı ve kanamalı, varken yürek te matem..
Şimdi nasıl tarif edilebilir ki veda kabusları
Sabah uyandığımda soğuk ve kimsesiz
Bir yanlızlığa evlat edinmiş olduğumu bilmek
Anlatamam sensizlik sessizlik, sensizlik yoksulluk,
Sensizlik kimsesizlik,sevgisizlik..
Sensizlik ama yalnızca sensizlik,sessizlik
Hiç gitmediğim çoğrafyasında, hiç gezinmediğim
Bir şehrin arka sokaklarında kaybolmak gibi birşey
Ve maktülüm yalnızca gözlerin olmalıydı
Her baktığımda düşüyormuş hissine kapıldığım gözler.
Sensizlik ki sensizim, sensizlik kimsesizlik ki kimsesizim zaten
Sensizlik yoksulluk ki yoksulum zaten ve...
Sen şimdi yoksun ve ne zaman gülümsemeye kalksam soğuk bir
Kaldırım taşına yüz üstü düşer sevinçlerim...
Çıkıp geldiğin bir sabahı düşlemekten başka bir çarem yok
Ve anlıyorum ki sensizlik en büyük çaresizlik...