Varın mânâ Ummânına, helkeleri daldırın,
Süsleyûben istikbâle, rûhunuzu güldürün!

Samîmiyet Ozan İlo, anla, hıfzet Yûnus’u;
Karanlıktan suhuletle, geçirecek fanusu!


Yunus Türk milletinin en samimi mümin yanıdır.
Tasavvuf yüzüdür.
Hikmet çeşmesidir.
Yunus kocaya hamledilen bir çok şiirin ona ait olmadığı,
Anadoluda yüzlerce belki daha ziyade emrem yunus olduğu araştırmacıların itirafıdır.
Ama her yunus mahlaslı şiir, hemen hemen aynı ustalıkta,
aynı ortak konuda,
aynı samimiyette ve derinliktedir.
Birbirinden ayırmak için yazıldığı çağların izlerini yakalayıp profesyonelce ayırt edilmesi gerekiyor.

Bu Nasrettin Hoca merhum için de böyledir.
Esprili olacak,
akıl dolu olacak,
eleştiriler özüne dönük olacak,
en mahremi bile anlatacak ama utandırmayacak,
hiç bir şekilde insaf ölçülerini aşmayacak,
milli ve manevi değerleri zedelemeyecek...

Bu ölçülere birkaç birim daha eklenebilir.
O zaman bu ’’Nasrettin Hoca fıkrası ’’ olur.
Ama belki de onda biri gerçek hocadan,
gerisi Türk insanının’’ Nasrettin ’’ yanınca üretilmiştir.

’’Temel ve Fadime ’’ fıkraları da böyledir.
Aslında hepimizin bir yanı Temel- Fadime’dir.
Ama bir yanımız da Yunus’tur, Nasrettin’dir.
Son zamanlarda;
’’Sülün Osman’’ yanımız da depreşti.
’’İncili çavuş ’’ yanımız da.

Şimdi beklentimiz;
Alpaslan;
Fatih
Ve
Mustafa Kemal yanlarımızın depreşmesi.

Hele hele;
İbn-i Sina,
Mimar sinan,
Ali kuşçu hazerfen çelebi vb. yanlarımız geç bile kaldılar.

Bizi bütün bu duygulara sürükleyen şiirine ve yüreğine sağlık.