Yazmalı
Al yazmalı
Al yazmalı yarim gibi
Ya da kara yazmalı
Kara yazgılı insanım gibi

Belki de
Beyaz yazmalı
Beyaz kağıdın üstüne
Yani kimse okumamalı
Yorum yapmamalı gönlünce

Evet evet
Yorum yapılmasın
Kırılmasın gönüller
Baksana
Bulutlara kaplanmış
Masmavi gökler
Yıldızlar da yok
Havadan kapılır nemler



Sabah sabah
Nerden de şairliğe kalkıştık be
Bütün nemlerin sorumlusu olduk
Sanki yağmurduk
Doluyduk
Sanki bütün anaları ben ağlattım
Sanki bütün çocukları ben aç bıraktım.

Aslında
Yazmamalı da diyeceğim
Dost bildiklerimin kelimeleri ile
Gerçi ne fark eder
Beyaz yazarsam
Beyaz kağıdın üstüne
Kaybolur gider

Kıyamam
Kıramam kimseyi
Bakmayın öyle
Bozuk düzenin gözüne gözüne
Çomak soktuğuma

Aslında
Üç beş şiir yazdım diye soyundum
Ahmet Arif
Orhan Veli
Cahit Kulebi
Ve hatta Nazım olmaya



Sen kim Ahmet Arif olmak kim
Bir tek “Haberin Var mı Taş Duvar” ı
Yazamazsın nitekim

Sanki “Cep Delik, Cepken Delik”
Kolay mıydı hemen Orhan Veli’lik

Nerden bilecektin
Zerdali Ağacının Aklının Ermediğini
Çamlıbel’li olsan ne yazar
Gidebilir misin Tokat’a doğru
Kulebi gibi tozlu yollardan

Nazım’ınsa hangisini saysam
Bir sayfası bile sana çok gelir
Memleketimden İnsan Manzaralarından

Sanki çok bilmişliğin mi var İstanbul’u
Kaç kez geçtin “Haydar Paşa Garından”

1941 de sen doğmamıştın çocuk
İnsaf et azıcık
“Köylü köyüne” derler,
Ya da
“Tak sepeti koluna
Herkes kendi yoluna”



Yazmalı
Yazmamalı
Ya da beyaz harfler kullanmalı
Bem beyaz A-4 üstüne

Yazmamalı
Yazmalı
Önce çırak olmalı
Saydığın ustalara

Sen kim şairlik kim be adam
Şair olunmaz ki ilham olmadan
Diyelim ki ilhamı buldun
Kim okuyacak yazdıklarını
Sen kaçını okudun

Aslında
Ziraat mektebinde
Bir öğretmenin vardı
Yetmiş yıllık ömründe
Bir kitap çıkardı
Ve sana bakarak demişti ki;
Bu çocukta iş var
“Anarşist olmazsa
İyi şair çıkar”
Beceremedik be hocam ikisini de
Üç kitabın olsa ne yazar

Önce insanları seveceksin
Tüm insanları
Sonra bütün canlıları
Toprağını seveceksin
Memleketini

Bir de paylaşmayı bileceksin
Yalnız götürmeyeceksin
Tuttuğun kaz etini

Bir de yüreğin olacak
Ustan gibi
Orta yere koyacaksın
Okuyacaklar
Okuyacaklar
Sen doyacaksın
Becereceksin şiir yazmasını



Oysa sen hala yazarsın
Ananın al yazması kadar saf
Doldurursun tüm sayfaları
Anlaşılmazsın
Neden anlaşılmadığını bilmeden
Sizce
Yazmalı mıyım
Yazmamalı mıyım ben



Yazmalı
Yazmamalı
Yazmak için her şeyden önce
İnsan olmalı
Ve ayırmamalı
Siyah beyazı
Nerde bir haksızlık var
Yüreğin orda olmalı
Haklının mazlumun yanında

Yazmalı mı
Yazmamalı mı

Ya da

Yazmamalı mı
Yazmalı mı her şeye rağmen
Cevap arıyorum ben



Artık yazmamalıyım
Cop vuran zaptiyenin
Ölçüsüz rantiyenin
Önlemsiz şantiyenin çoğaldığı

Çevrenin kirletildiği
Savaşın bitirilmediği
Çocukların katledildiği
Çalanın
Çalışandan üstün görüldüğü dünyadan

Ya da yazmalıyım
Dünya ya yeni gelen bebeği
Bahar da mis kokan çiçeği
Uğruna ölünesi sevgiliyi
Gök yüzündeki parlak yıldızları
Ya da bütün mavilikleri



Mavilikleri Nazım demişti çocuklara
Motorları maviliklere sürdürmüştü

Ben yeşil desem
Özledim köyümün çimenlerini
Ya da kullanmasam ustalara rağmen
Bildiğim tüm renkleri

Bu gün hava bir yağdı bir açtı
Toprak suya muhtaçtı
Kim bilir hangi memleketin hangi evinde
Kaç çocuk daha açtı
Gözü dönmüş soyguncular yüzünden

Sonra gök kuşağı doğdu Gıj Gıj üstüne
Biz ” ebem kuşağı” derdik köyümüzde
Küçüktük
Barış sağlanmış gibi sevinirdik dünyaya



Ahh! Haş dağına doğan sabah güneşi
Kar idim Geyras’ta erittin beni
Ahh! bir palamut toplamaya gitsem
Büyümüş müdür Topçam’ın meşesi pelitleri

Ya da seyretmektense uzaktaki güzellikleri
Ortasına gitsem Gezirliğin
Biraz çilek toplasam
Zübeyde’min reçelinden tatsam gizlice
Ve siyahlar giysem
Kilolu görmeseler beni



Yazmalı mı
Yazmamalı mı diye
Sormayacağım yine
Var mısınız Hıdırlık Köprüsünü geçmeye
Ya da Gümenek’ ten yol alıp
Niksar’ da Ayvaz suyu içmeye

Hey gidi on beşlilerin yollara düştüğü Tokat
Daha çok yazardım fakat
Sofra da cevizli bad bizi bekliyor
Yanında haşlanmış asma yaprağı
Bırak şu şiiri dostum
Ban ekmeğini bir de sen tad



Bu memleket te şair olmak
Kendine bir yer bulmak kolay mı
Bu kadar ustanın içinde

Al bir kırmızı Karmen
Ya da Mahlep en iyisinden
Yudumla
Yudumla da dünyada ne cevherler varmış
Bak kafan bulutlanmışken
Gör de anla

Anla ki yapmayasın
Bir daha böyle saçmalık
Ne anlar hem yazsan da
Almus Barajında ki balık

Dedik ya
Tak sepeti koluna
Bırak şu yazmalı yazmamalıyı da
Düş Karkın’ ın yoluna

Selam söyle herkese
Biraz da yemlik topla, efelik topla
Taş ocağının tozlarından
Arta kalan var ise
Yeter artık kapanıyor sayfalar
İster yaz ister yazma

Toprak ve Barış’ tan C.EROĞLU