Sen olmasaydın eğer alem yaratılmazdı.
Arşa Mevlâ adıyla senin adını yazdı.
En sevgili olmasan Adem kurtulamazdı.
Cihanın nuru sensin,varlığa can Efendim.

Güneş doğmaz semada,bulut yağmur da vermez,
Gül açmaz,çiçek kokmaz,hem kâinat yeşermez
Cümle canlara cansın,zühul olanlar bilmez
Hakikat sana ’’Levlâk’’ dedi Rahman Efendim.

Dil söylemez,göz görmez,kulak duymazdı sesi,
Sen Allah’ın Habibi, nübüvvetin payesi,
Gönlümün tabibisin,varlığımın gayesi,
Lütfun günahkarlara yüce ferman Efendim.

Ey güzeller güzeli hayat seninle kaim,
Onsekizbin aleme nurun gıdadır daim,
Cümle enbiya teb-a sensin onlara zaim,
Külli zerrati cihan sana hayran Efendim.

Mahkeme-i kübrada şefaat tâcı sensin.
Makam-ı Mahmud âlâ,o menzile erensin.
İnayet eylemezsen bu can nasıl dirensin?
En büyük ceza olur bana hicran Efendim.

Sen ki miraç gecesi,yüce kata erişen,
Sidre-i müntehayı geçip Rabb’le görüşen,
Adaveti kaldırıp hasım ile barışan,
Ahlâkını övüyor Yüce Kur’an Efendim.

Mu’cizâtın çok bize,küllisine imanım,
Semada Ahmed olan adına yok gümanım,
Cemaline hasretim,şefkatine himanım,
Ruz-i cezada sen ol derde derman Efendim.

Ustaoğlu çaresiz arz-ı hâcet ediyor,
Ulaşmazsa himmetin mutlak nara gidiyor,
Cürmü kebair ile ömr-ü zâil bitiyor,
Şefaat eyle bana bitsin hüsran Efendim.

Şehri Karakaya