bir cenaze töreni geçiyor sokaktan
kapılar kapanıyor kuşlar uçuyor ovalardan
ben çıkıyorum etin matlaşan ağırlığından
uzun bir otobüste seyrediyorum
ve ölüm konuyor önüme masmavi bir tabuttan

bornozlar renkli renkli bir dükkanın içinde
kırmızı rujlu kadınlar gülüyor bir konserde
sen gülüyorsun ruhum ayrılıyor birden
bir şehir susuyor ölümü kahvehanelerde

haplar dökülüyor bardaklara günbegün
bir doktorun piposundan ölümler dökülüyor
ah nerdeyim kaybolmuş gibi heryerdeyim
kapılar maun bir şehri kapatıyor

susuyoruz ölümü maç başlıyor
bir çingenenin ışıltılı gözleri senin rüyanı bölüyor
bir oluyoruz birden güneş doğuyor
unutulmuş kadınlar mutfaklarda kayboluyor

geçer yazlar kışlar baharlar birden
sen dur altın şehirlerde sakın kaybolma sen!
kim kimi reklam edebilir gecenin bilboardlarındayken
geçer yazlar kışlar sonbaharlar aniden.