Gecenin karanlığını yoldaş edip
elleri kanatırcasına defalarca
gönül otağının kapısını,
hüzünler çaldı!

Sayısız içilmiş sigara izmaritleri eşliğinde
acı gerçekler yüze sorgusuzca vururken
yüreğe kac kere sağnak yağmurlar yağdı,
hangi yaralar gün yüzüne çıkıp,
yüreğine ilmek ilmek inceden inceye işlendi
bilinmez!

Geçmişin zamansiz kanayan yaralarına ise
küf tutmuş tahta gıcırtıları eşlik ederken
şuur geçmişin izbe duvarlarında,
zikzaklar çizerek kaçkere gitti geldi!
yüze düşen kaç asırlık çizgilerin gölgesinde,
aşina yürek yangını hüzünlerin ızdırabına,
gene bilinmez..!

O, zamansız akıp giden,
hayat kıvrımlarında,
kaybolmamak, var olmak adına
kıvrımlara direnerek tutunmayı
yüreği daha körpecikken
öğrenmek zorunda kalan
kanadı kırık, yaralı, ürkek kuş
Artık büyüdü hüzün
bilesin..!

Şimdiler de
kocaman yüreklerin can evinde
hüzünler mesken tutmaz oldu
bilesin!

Şayet
gönül otağına yolun düşerse
dudaklar da tatlı bir gülümsemeyle
karşılanır, usulünce ağırlanır..
vakti saatin gelince
baharlı günlerin sıcaklığına
hoş bir sedayla yolcu edilirsin
bilesin HÜZÜN!

01.09.2018 Ankara P.ÇETİN