KORKU
Sitem etme kimseye, öğretmediler inan:
Ne saygı, sevgi dostluk; ne merhamet ne mizan.
Bilim toz duman oldu, karıştı sapla saman.
Böyle artık nesiller, iyi olur anlaman.

Niçin var olduğunu duymadılar kimseden,
Ruh işgale uğradı, teslim alındı beden,
Gençlik mevta edildi, giymeseler de kefen .
Yorma garip gönlünü, yetmeyecek ağlaman.

Kuru laflarda kaldı; vatan, millet Sakarya!
Dürüst sandıklarımız şeytanı koyar yaya.
Ne oğul baba gibi, ne kız benzer anaya.
Ne anlar halden dertten sırça köşkte yaşayan.

Nasıl bilsin garipler, görmemiş çift çubuğu,
Zemheri ayazında hissetmemiş soğuğu,
Tarladan geldi sanır, dolaptaki sucuğu.
İntternette yazıyor “Ne işe yarar kazan?”

Ne pamuk topladılar ırgat gibi balyaya,
Ne bir fidan diktiler kalsın diye dünyaya
Ne uçurtma saldılar bir kuş gibi semaya.
Rengi kaçtı dünyanın, her yeri sardı duman.

Nerde kaldı komşuluk, akrabadan ileri,
Selamla girdiğimiz, gönüllerden içeri.
Kahvelerin hatrı yok, ondan daha beteri,
Bari selamımızı unutturmasın zaman.

Çok yüklenme gençlere bozma sinirlerini,
Harap olmuş bedenin, artık öğren yerini.
Balı geçti dünyanın, şimdi tat biberini.
Gücün varsa karşı gel, mezardan çıksın baban.