BEDENİN ÇÜRÜDÜ MÜ ANA

Dokuz ay beni öz canında besledin
Dünyaya gelince yavrum diye sesledin
Kem gözden nazar boncuğuyla süsledin
Ne oldu niye sarılmıyorsun bana
Bedenin toprakta mı çürüdü ana

Beni toprak kundaklara belerdin
Beşiğimi sallarken ninni söylerdin
Uyumaz benim başucumda beklerdin
Ne oldu niye sarılmıyorsun bana
Bedenin toprakta mı çürüdü ana

Sen kendinden bile sakınırdın beni
Kendin eski bana giydirirdin yeni
Kolun yastık yorgan yapardın sineni
Ne oldu niye sarılmıyorsun bana
Bedenin toprakta mı çürüdü ana

Nasibin olmadı köyünün toprağı
Gurbet el oldu ömrünün son durağı
Üstüne dökülmüş güllerin yaprağı
Ne oldu niye sarılmıyorsun bana
Bedenin toprakta mı çürüdü ana

Ana kalk da göğsüne yasla başımı
O pamuk ellerinle okşa saçımı
Leçeğinle sil gözlerimden yaşımı
Ne oldu niye sarılmıyorsun bana
Bedenin toprakta mı çürüdü ana

Tanımadın mı sen bu yaşlı adamı
Bak oğlun Hasreti’dir alsın gadanı
Duymak için geldim o güzel sedanı
Ne oldu niye sarılmıyorsun bana
Bedenin toprakta mı çürüdü ana

Garip Hasreti (Filat YAZICI)