Büyüdüm biraz sanırım..
Eskiden her söze inanırdım..
Gülüşlerin sahte olduğunu bilmezdim..
En büyük ihanetlerin gözlerin içine baka baka yapılabilceğini bilmezdim..
Sevginin tek başına bütün dünyayı yeniden inşa edebilceğini sanırdım ..
Seni seviyorum diyenlerin menfaati bitene kadar ,
oskarlık oyunculuklarını bir gülümsemeyle seyrederken..
Zamanla büyüdüm..
dünyanın aslında o kadarda çok
güzel ve iyi insanların yaşadıgi
bir yer olmadığını gördüm.
.Keşfettim büyüdükçe iyilikleride ,
çirlinlikleri vede kötülükleride..
Sonra yalnızlıgın çokta kötü olmadığını gördüm..
Tek başınada mutlu olmayı ögrendim.
işe kendimi sevmeye başlayarak..
Sonra sözlere değil hareketlere bakar oldum..
Herkese bir deger biçtim
bu degeri çogaltmak ve azaltmayıda,
onların çabasına, bıraktım.
insanlardan fazla bir şey beklememeyi öğrendim..
Ve mutlulugun içimde sakli oldugunu
Ve ne kadar büyüsemde
yüreğimdeki çocugu asla büyütmememde gerektiğini..
Ve küçükken kendime verdiğim söz gibi
bir gün yaşlanıcam ama hep çocuk kalcak yüreğim...!

NEVİN AKTEKİN GÜLFIRAT