Bir Zamanlar Kırıkkale’de (1)


Yıllar, yıllar önce bir zamanlar Kırıkkale’de
Müstakilken evimiz yan yana beş oda
Sayısını söylemeyim çok çok nüfus yaşardık
Evin önünde vardı bir sedir bir kaç tahta sandalye


Bahçede küp,helkeler ağaçlar
Sade saf ve temizdi her şey ve insanlar
Beyaza karalar düşmezdi o zamanlar


Ne fakir belliydi ne zengin
Çünkü yürekler deniz kadardı belki daha büyük
Belki bir okyanus



O zamanlar yaşardı saf temiz insanlar yıl yetmişli yıllar
Ahh Annem Annem Osmanlı bir kadın
Çektiği acıların derin çizgileri ve işin çokluğu
Ellerine yüzüne vuran garip anam
Yine de ne kadar mutlu idi
Cömertliği dillere destan
Babamsa çalışkan işten yılmayan
Bir komşu görünmese bir gün
İkisi birden derdi git bak nedir
Bu komşunun bize haber ver nedir derdi
Gider gelir ve söylerdim


Herkesin kapısının önünde inek çanak
Bahçede Marul maydanoz çiçek
Ve Babamın üstünü titrediği
Renk, renk renkli ve kadife güller


Kümes de tavuklar horozlar
Ahırda inekler danalar
Kapıda şimdi kokar yakıt denen
Tezek yada kerme yapılan hayvan gübresi
Her şey masum her şey temiz
Hiç bir şey kirlenmemiş


O zamanlar süt yoğurt bol değeri yok
Satmaya çalışır herkes satılmaz
Satılana kadar göbeğimiz çatlar deyim yerindeyse
Yarın fiyatına verilir pastanelere
Parasının yarısını alır yarısı sonraya
Tabaklarda yemekler bir beraber oturulur
Beraber kaşık çalınır çorbaya
At arabaları faytonlar, traktörler


Taksi araba çok az egzozlarla kirlenmemiş dünya
Küresel ısınma yok mevsimler mevsim gibi
Kalabalık ailelere Ya at arabası ya traktörle
Karpuzlar kavunlar ucuz alınırdı toptan dağ gibi
İkram edilirdi gelene gidene sınırsız


Tere yağa babamgil derdi sade yağ
Kokusu bir başka
Köylü tavuklarının lezzeti bambaşka
Meyveler, sebzeler bakireydi
Gerektiği gibi ilaçlarla bozulmamış
Hormon katılıp insana bulaşmamış
Selamsız sabahsız geçilmeyen güzelim günler
Cengiz hala o günleri özler


Cengiz AKSU / 31.08.2018
13.02.2018