Çocukluğum peşimde

Gece uykularıma akar selamsız sabahsız
O büyüdükçe ben küçülüyorum gözlerinde
Kalkıyor geziniyorum bir çocuğun peşinde
Seyrüseferdeyiz birlikte dolaşıp âlemde

Gözümü açtığım evin kapısında düşünüp
Girip girmemek arası bir korkuya kapılıp
Kırık pencerenin pervazına sessiz tutunup
Sesler dinliyorum bir kalabalığın içinden

Koşturuyorum ev içinde yara bere haylaz
Göz göze kalıp kendimi arıyorum az biraz
Seviyorlar beni çekiş tokuş ev hali bir naz
Başka bir hasret kanıyor yaralı yüreğimde

İlk kopuşun izlerinden sarsılıyor pencere
Babam diyor okula gitsin artık acemlere
Dalıyorum yayılan koyun kuzu seslerine
İçim titriyor ilk kez korkuyla tanışıyorum

Okumaya gittiğim acem köy içimde sızı
Yanağım sıkıp gözlerimi öpen acem kızı
Ve unutamadığım o en masum sevda izi
Göz yorgunu uyanıyorum kalabalık şehre


Ahmet Coşkun