1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
893
Okunma
ey gök kabristanında yatan bulut
yeniden ölüp
toğrağa düşmeni bekliyor
içimdeki sağanak kuşku
yarçekimine yenik düştüğünden beri yüreğim
kentler kundaklıyor
rüzgârın gövdesinden türeyen papatyalar
sadık bir bendenin iç çekişinde
akşam erken düşüyor sulara
kör ediyor tüm şiirleri
adını haykırdığım uçurumlardaki şaşkınlık
aydınlıkta parçalanırken
yumuşak kadife bir karanlık
aşk derdinden türemiştir
şimdi her yana filiz veren acılar
başlangıcı sıfırın altında bir yakınlaşma
güzde tomurcuklanan umut
gurbeti kucağında getirirken
sis yüklü sıradağlar
ey aşkı beni
ve geceyi doğuran toprak
gün ölümü ve yaşamı saklıyor
senin rahminde
zamandan bir sancıyla depreşiyor yarın
söyle sevgilimi ve beni
uyandırmayı unutmasın
26 ağustos
ali rıfat arku
istanbul
5.0
100% (2)
Cevap Yaz