ŞAİRİNİ BIKTIRAN ŞİİR..
Edip Cansever’in en bilinen ve en çok sevilen şiiridir.. Her antolojiye girer, uzaktan tanıyanlar bile bilir, diyelim yabancı dile çevrilecek illa bu şiir de seçilir, girdiği her ortamda bu şiiri okuması istenir..Oysa kendisi çok da beğenmez.. Aşağıdaki gibi çok anısı vardır bu şiirle ilgili: Bir gün yine Ahmet Muhip Dranas’ın da olduğu bir masada Dranas dönüp bu şiiri övünce “valla bıktım ben bu şiirden” demiş.. Dranas gülmüş “ben de Fahriye Abla’dan bıktım ne yapalım her şairin bıktığı bir şiiri vardır” diye cevap vermiş..Şiire geçmeden önce hele eklediğim görsele bir bakın kimler var:
En arka masada Cemal Süreya ve Rıfat Ilgaz. En başta ibrahim Sadri, Metin Eloğlu, Can Yücel, Yaşar Kemal, Edip Cansever, Tomris Uyar, Melih Cevdet Anday, Fazıl Hüsnü Dağlarca, Turgut Uyar, Ece Ayhan, Nilgün Marmara, Salâh Birsel, İlhan Berk. Şiirin adına tam uyuyor sanki..

İŞTE ÖLESİYE SEVDİĞİM DELİCE ÖZLEDİĞİM BIRAKTIKLARI AYAK İZLERİNİ ÖPTÜĞÜM YÜCE İNSANLAR...