SENİN YÜZÜNDEN

bak ne hallere koydu aşk beni
savurdu kuru yapraklar gibi
aldı gitti aklımı fikrimi
derbeder oldum senin yüzünden

yanar oldu yürek aşk narına
gönül düştü sevdanın harına
hasretim sevdalı yağmurlara
çöllere düştüm senin yüzünden

hal hatırımı soran kalmadı
sineme gömdüm acılarımı
kuru salım kapıya dayandı
ecelim geldi senin yüzünden

öyle estinki hayallerime
hayalin süzülür gözlerimde
gönül yanar kor gibi ateşde
dumanlar çöktü senin yüzünden

beynim firari saç baş dağınık
dilimde bir türkü yanık yanık
gönül teselli olmuyor artık
çıkmaza düştüm senin yüzünden

deli bir sevda döner başımda
sen damlarsın gözümün yaşında
adını sayıklarım rüyamda
lal oldu dilim senin yüzünden

can yakıyor özlemin hasretin
elimden düşüyor yırtık resmin
hayalime doğuyor gözlerin
âmâ gözlerim senin yüzünden

ruhum aciz bedeni terketti
yüreğimde umutlarım bitti
hayallerim denizde gark etti
deryaya düştüm senin yüzünden

notalar eğilip dize geldi
kalem seni yazdı seni çizdi
kalmadı mısraların değeri
bu son şiirim senin yüzünden

m.özgür özbek