17
Yorum
52
Beğeni
5,0
Puan
2162
Okunma

içim de bir çocuk öldü
toz toprak çember döndü
büyüdü ayakkabı numaraları bir bir
giden zamanın ayak sesini haber verir
yıllar ne çabuk geçti o heveste
taş plakta bir hicaz beste
can çıkmaz altın kafeste
ömür bitti gibi
gözlerimin çekildi feri
bayram sabahların da
eski zaman sokaklarının
uslanmayan çocuk neferi
daha benim diye basardı adımlarım
adımlarım
üzerine basıp geçtiğim
bitmez dediğim
hatıralarım...
nakarattır şimdi günler
satır satır içlenir
gülden güzel gülüşlerim
meydan sana kalmış hüzün
susmuş zaman
gül benizi sararmış yüzün
bir uzak ayrılık savurmuş
hep bulutlar gözlerime doluyor
bu aralar çok yağmur yağıyor
yaşlanmak değil derdim
kurutur annem
kışlanmaktan
korkuyorum
ki derdim
ben en çok annemi sevdim
gözlerinin için de kaybolmayı
ellerinden ellerinden öpmeyi...
5.0
100% (37)