4
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
1166
Okunma
İşte buydu korktuğum,
tarifi imkansız bir duyguda yüreğim.
Nedendir bilinmez
seni bu kadar çok sevdiğim.
Güneş gibi doğandın yüreğime,
Işıktır kör olan gözlerime.
Tek dostumdun.
Kimseye söylemediğim,
söyleyemediğim can dostumdun.
Ezildim,
hırslandım,
sevdim.
Bir o kadar da kıskandım.
Çok ama çok sevdim.
Yaşadığım en güzel dostluğumuzu,
çevremizdekiler kıskanırdı.
Nasıl dostluktur bu böyle diye.
Sen bendin,
bende sendim,
doğan güneşle.
Ama artık,
ne sen bensin,
neden ben senim,
bir daha doğmayan güneşle.
Hoşça kal karanlık dünyama ışık olan
eşsiz meleğim.
15/04/2011
03:00/cuma
Şebnem Örs
5.0
100% (10)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz