EY YÂR!...
Bugün günlerden perşembe bilir misin bugün ne olur içimde
Gözlerim kapalı yürürüm sahilde konuşuruz ordan burdan seninle
Bazen bir rıhtım olur gönlümüz yalnızlık koyulur köşelerinde
Kaynaşır ruhlarımız balıklar gibi tuzlu denizlerin derinlerinde

Ellerimiz değmese de birbirine hisseder harını sevgi şehrinde
Ne güzel bakışlar atardık değil mi? İlk aşkın tomurcuk verdiği günde
Sonra kavak yelleri estikçe serpildik hep canlı tuttuk aşkı gönlümüzde
Şahitlik ederdi o hırçın dalgalar şefkatin doruğa çıktığı sözde

Sonsuz hayallerin gezdiği sokakta sorular vardı hepsi aklımda
Mızıkçı bir çocuk gibi haykırarak aradım ağlamak için bahane
Sensizlik yokluğun daniskası işte anlamazdan gelme ey yârim sende
Ne mutlu olurum sen de bir bilsen o güzel teklifle geldiğin günde

“Bir tanem canıma can mısın söyle?” katığım olsan her geçen güne
Kilitle gönlünü bu engin gönle kapa gözlerini gark ol seyrimde
Eğer ki dönersek yıkılsın dağlar gözlerim kapansın taş olsun yaşlar
Göğsünde gül gibi açtır sevgini gel müştak bu toprak aşkına ey yar!...

Ayşe Ciplioğlu Kaş