Dünya fâni ve yalan ömür hızla geçiyor
Sonsuzluk diyarından ayak sesi gelmekte
Ahiret tarlasını kul burada biçiyor
Ey nefsim artık uyan ruhum bunu bilmekte

Kìm kaldı bu dünyada hani Sultan Süleyman
Padişahlar vezirler dua bekler makberde
Bir dikili taş kalmış kalmamış başka meydan
Sus pus olmuş dilleri kalkacaklar mahşerde

Koskocaman İstanbul ne evliyalar yutmuş
Eyyup kabristanlığı olmuş ebedî mesken
Salih ameli olan cenneti mesken tutmuş
Eyyup Sultan da olmuş nar ı cehenneme men

İhtişamlı İstanbul yurttur veliyyullaha
Surların arkasında ne destanlar kazılı
Akıtılan al kanlar emanettir Allah’a
Mezar taşında ise el fatiha yazılı

Aziz Mahmut Hüdayi ile Yahya Efendi
Beklerler İstanbul’u kıyamet kopana dek
Üstlerinde her daim Yüşa Peygamber eli
Ulvî şehir İstanbul olmuş manevi döşek

Ay yıldızlı bayrağım razıdır ecdat senden
Evliyalar gölgende huzur bulur berzahta
Yurdumun dört bir yanı geçilmiyor erenden
Yazılmışsın alnıma tâ alem i ervahta

Bayrağımın altında şehitler diyarında
Mevlam bize yardım et ömür çabuk geçmekte
Biz de erelim sana duralım huzurunda
Değil mi ki her nefis ahirete göçmekte

Selva Durmaz Emir