Gün vazifesini geceye terfi ederken
Efkar saatleri başlar inceden
Kalbim konuşur ruhum dinler
Ruhum dinlerken hasret düşer
Ansızın zamanın ellerine
Öylesine kalbime dokunur inceden...


Kalbim konuşsaydı eğer neler söylerdi
Sitem mi ederdi yoksa vaz mı geçerdi
Haklıda olsa susar mıydı
Hasrete yenik mi düşerdi yeniden
Içinde onlarca düşünceyle savaşırken
Hükmen mağlup mu olurdu,Bilmem...


Yoksa kalemim kağıda
Hatıralar bana mı küserdi
Birgün onları unutursam diye
Halbuki unutmak yoktu bu alemde
Unutmaya çalıştıkça hatırlarsın herşeyi
En çok unutmak istediklerini hatırlarsın işte...



Allah için sevmek nasıl bir şeydi
Allah için sevdim ben seni ey dost
Şimdi nasıl unuturum seni
O güzel günlerimizi,gülüşlerimizi
Kolay değil bir anda silmek her şeyi...



Senin gibi katı olmak isterdim
Bir kalemde silmek isterdim
Ama ben sen değilim,Ne de sen ben
Bende ki seni bilseydin gider miydin
Gitmezdin tabi ama hiç bilemiyceksin ki...