Dertli gönlümü alıp nereye gitsem
Bir dost sesi bulamıyorum
Dostum diye sevdiklerim
Nasıl da bir kalemde siliveriyor
Bilemiyorum...

Binlerce söz birikti dilimin ucunda
Ama sözün muhatabı yok ki diyeyim
Duvara karşı konuşup söylensem
Sesimi kime duyurabilirim
Bilemiyorum...


Meğer ne kadar tatsızmis dünya
Muhabbet olmayınca
Ne çay ne de kahve yalanmış
Ne anlamı var dost olmayınca
Bilemiyorum...

Kanayan kalbim yine ağlıyor
Ta en derinden nasıl da sızlıyor
Kalbime karşı bir kalp yok
Kalbimden geçenlerin sesleri yok
Bilemiyorum...


Hüzün ve keder oldu arkadaşım
Bir de beni bırakmayan gözyaşlarım
Eğer olsaydı şimdi yanımda
Derdim ne gerek vardı ki bunca acıya
Bilemiyorum...


Bilinmez denklemler kaldı elimde
Bir de söyleyemediğim nice kelime
Kelimelerden köprü yapsam kalbine
Bilmem beni duyar mısın
Bilemiyorum...


Dertli sazım çalsa daha neler söyleyecek
Belki de üzüntüden telleri dökülecek
Bilemiyorum...