1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
784
Okunma
Hep hayat diyoruz ve üzüyoruz kendi kendimizi
Sessiz zamanın içinde kaybediyoruz değerlerimizi
İçimizde kopan fırtınalara hapsediyoruz nefesimizi
İstemeden, hatalarımızla yitiriyoruz sevgilerimizi
Kendimize hiç acımadan acılara yelken açıyoruz...
Ben, asil insanların yüreğini, gök kubbelere çizdim
Yıldızların esaslı kanuni can şahitliğini yaşadım
Sert iklimlerde, insani değerleri canlı canlı izledim
Şu kısa ömür de, güzel yaşamın hayalini kurdum
Üşüyen nefesimi, acılı bedenlere armağan ettim...
Mehmet Öksüz/ Eflatuni Mısralar
5.0
100% (1)