İbret olsun diye, bir şiir yazdım
Okusun düşünsün, insanım diyen
Ben kendime bile, kaç kere kızdım
Hiç iflâh olur mu, kul hakkı yiyen

Ar, haya var derler bakın kaçında
Neler yapmış neler, konu açında
İtibar görüyor, toplum içinde
Haram urbasını, sırtına giyen

Gururla dolaşır, hemen her yerde
Yaptığın gören yok, âmâ ve kör de
Hak hukuk adalet söyleyin nerde
Çoğaldı görenin, gözünü oyan

Başka sürücüyü, göze kestirir
Trafikte durur, terör estirir
Tabancayı çeker, vurur suturur
Herkesin önünde, ayan ve beyan

Körle yatmış belli, yada şaşıyla
Yakınım gidiyor, endişesiyle
Hastane basarlar, yirmi kişiyle
Zavallı doktorum, dayan ha dayan

Parkattin sokağa, deyip dövüyor
Yan baktın deyipte, esip sövüyor
Sokaklarda artık kurşun yağıyor
Bunlara ceza yok, ey meclis uyan

Boşanmaya kalksın hele bir kadın
Aklı öldürmekte, olur damadın
Gencecik yaşında, neler yaşadın
Kadının sesini, yok ki bir duyan

Bu topluma bilmem böyle ne oldu
Her taraf piskopat, sapıkla doldu
Küçücük yaşında, kaç çocuk öldü
Hayvandan da adi, çocuğa kıyan

Düğün deyip, tabancayı, ateşler
Bile bile, göre göre, suç işler
Asker uğlarken, bazı berduşlar
İki üç şarjörle, mermiyi sayan

Suçun karşılığı, gelsin ki ceza
Cezalar da ağır, olmalı keza
Tacizler bitmeli, çocuğa, kıza
Lüzumsuz çoğaldı, sözünden cayan

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ