Saklımız aşikâr oldu büsbütün
Sır kalmadı gitti bozuldu dünya
Zararımız dünden çok daha üstün
Kâr kalmadı gitti bozuldu dünya

Nefse boyun eğmiş aklın direnci
Birbirine uygun yaşlısı genci
Edep erkan bitmiş daha iğrenci
Ar kalmadı gitti bozuldu dünya.

Konuşsa sanarsın doğrudan yana
Dokun çıkarına bak neyler sana
Kalleş pehlivanlar doldu meydana
Er kalmadı gitti bozuldu dünya

Söz idi bir zaman şifalı iksir
Söyleyen tutmuyor eder mi tesir
Kimi makam, kimi malına esir
Hür kalmadı gitti bozuldu dünya

Zaten çalışmakla açmış arayı
Emeksiz istiyor herkes parayı
Köşe dönmek için bekler sırayı
Ter kalmadı gitti bozuldu dünya

Refahımız günden güne gelişti
Konuşmamız tavrımızla çelişti
Lisanımız yok demeye alıştı
Var kalmadı gitti bozuldu dünya

Biri bitse; bir dert bekler sırada
Onun için eremedim murada
AKGÜL gibilere herhal burada
Yer kalmadı gitti bozuldu dünya

KEMAL AKGÜL (12.08.2018)