sınırlarında gezindiğim
tüm kaybolmalarınla
tüm var olmalarımla
tüm sağ kalmalarımla
tüm hayat ipuçlarımla
bahçesine gömüldüğüm evdi

niyetlerimle giderken hedefe
ruh da açık derin bir yara
fışkırırken acılar
boşalan benliğimi kaybetmekte
dolan sert hava
acıma acı katarak mücella

sızladıkça
battıkça
kopardıkça
bağırır yer ve gök
boşalır yağmurlar
azalır iyi şeyler
çoğalır karanlık

kanayan ruhuma
şu serseri şarkılar
ve yollu kadınlar
bir nevi aydınlık
uçarı düşlerimde boğarken
sertleşen yanlarımı
daralır ruhumda bir kanal
kalbin ritmi dağılır

çığlıklar atarım
içimden
yankılanır tabiatın her yerinde
ağaçlar yapraklarını döker
rapunzel saçlarını
köpekler salyalarını
kudurur denizler
ruhumda derin yara
toparlanırken
kendimden
senli anlara
intiharlara

geriye çekilirim
ümüğümü sıkar bakışları
gözyaşları bir delinin
akıllı tebessümler gibi
uçurtmamı kapar rüzgar
sardunyalar boyun büker
ürperirim
toplanır çöl tozları
çamur yağar benliğime
kirlenir, yıkanırım
aynalarımla
yıldızlarla sevişmek ne güzel
güneş tutulmalarında

sana doğru bir merdiven çıkar
bir iki basamak sonra dururum
yorgun ruh
benim sen olmalarımla
can damarına yapışıp emen vampir
keskin dişleri
ve uzun tırnaklarıyla
sabahlara varmanın
dayanılmaz cazibesi
üfler ve çıkar ruhun
aydınlık rüyalarında..