Nerede o uzak günler
Dertsiz, insansız boşluklu zamanlar
Karanlığa küsen yolları geçen çiçekler
Farksızdır yüreğimdeki yerlerden
Hayata bağlayan benden
Kimselerin olmadığı kimse adlı kasaba
Sadece benden ve düşüncemden ibaret oralar
Çok mu uzakta sakin kafalar
Paradan yoksun, karakterden ve senden uzak
Girdaba kapılıp gitsem dediğim karanlıklar
Karanlıklar ve sade bir güneş
Sadece günümü aydınlatan
Gecesinde düşündüren yerler
Saklı mıdır oralar
Ne hayale ne plana sığan
İçimde doğan güneş
Ve karanlığıyla üşüten gece
Zihnimdir yüreğimdir yerlerim
Günleri de yaşarım apansız
Dertlerimi de karanlığımla boğarım burada
Beni benden farklı kılandır ıssız
Orasıdır köyüm, orasıdır şehrim
Şehrini pervasızca terk ederek
Giderim şehrime kahkaham ile ağlayarak
Bir bavulum bile taşınmaz
Kelimelerim ve ben dışında kimse olmaz
O zamandır huzurlu yolculuk
Yokluk ve yoksunluk
Çulsuz ve temenni dolu yol
Sahiplenirim bırakmam zamanı
O yer o zaman benimdir
Bırakın denizi, güneşi, karanlığı ve düşüncenizi
Hepsi sizindir
Benim olan ise sadece güneşimdir
Denizimdir En büyük karanlık benim düşüncemdir