SONRA
Sonra yoruldu
Bir ağacın gölgesine oturdu
Uzun ve derin seyretti gökyüzünü
İçinden bir oh çekti
Ağacın dallarındaki yapraklara baktı
Önce sararmış bir yaprak aldı yerden
Ve onunla konuşmaya başladı
-Sen yüzü sararmış elinin damarları kurumaya yüz tutmuş
ne tez düştün bu çamurun içine
Hiç olmazsa bir mevsim daha dayansaydın
şu cam ağacının dallarına baksana ne dayanıklı
sen hemen kopuverdin dalından
yüzünde ki bu çizgiler ne?
Anlaşılan o ki hüzünler seni mahvetmiş
Kurumuşsun ,suyun çekilmiş
Yani anlayacağın
Senin işin bitmiş
Her şey taş gibi ağır gelir sana
Yalnız sevgin seni biraz daha ayakta tutar
Şimdi rüzgar nereye sen de oraya….

Sonra yeni filizlenmeye başlamış yemyeşil bir yaprak alır
Onunla konuşmağa başlar.
-Sonunu gördün değil mi? Şimdi hayatın başındasın henüz
Eğer hava böyle güneşli giderse
Bir kelebek konacak sana
O senin ilk aşkın olacak
Ama hemen uçacak
Bak şuranda bir şey var
Pıt pıt atıyor
Onu iyi koru
Yağmurdan fırtınadan,
Tedbirini al
Bulutlar gelmeden önce…
Şayet bir böcek galipte
Yatmak isterse koynunda
Isıt onu nefesinle
Her şey unutulur
O hatıra kalır seninle…
Yusuf Yılmaz