Bir sevgi şiiri olacaktı başlangıçta bu
Daha yolun başlangıcında vazgeçtim
Zaten tam buldum dediğim sevgilerim
Daha yolun başında bitti başlamadan
Gözlerinde bir ışık görmüştüm
Tükenen sevgilere ve boş geçen zamana inat
Ve seni bir o kadarda güçlü sanmıştım
Sen de beni daha yolun başında yalnız bıraktın
Olsun be ne yapalım ben alıştım
Zaten hangi şiir ayrılığa yazılmamış ki
Varsın bu da öyle olsun
Kısa zamanda olsa sonu ayrılıkta olsa
Seni tanıdığım için hiç pişman değilim
Sen hem gözlerimde bir nur
Yalnız gecelerime ay oldun
Belki baştan belliydi böyle biteceği
Benim kaderim bu
Sana bir sitemimde yok
Bir ömre sadece bir hata sığdırdım
O hata yanına mutluluğu hiç kabul etmedi
Oysa neler düşlemiştim senin için
Yalnızlığımı yalnız bırakıp sana gelmiştim
Uzakların çok uzak olduğu bir yerde
El ele diz dize yaşlanmak
Ve boş hayatı bırakıp artık uslanmak için seni seçmiştim
Belki bir prens değildim beyaz bir atımda yoktu
Ama seni gönlümde prenses yapacak bir kalbim vardı
Bıkmadan usanmadan yüzüne bakabileceğim
Ömrümce beklediğim senin gibi bir yardı
Belkide kızdın da bana, hiç belli etmedim sevgimi
Bir gül bile almadım sana
Kaybedince anlıyor insan
Meğer ayrılık ne zormuş
Daha öncede oldu ayrılıklarım
Belki daha ciddi ayrılıklardı
Ama hiç birinde böyle bu kadar canım acımadı
Hele kalbim asla böyle ağrımadı
Dalından düşen bir yaprak gibi kaybetmek istemiyorum seni
Gözlerimde nur olup yaşayacaksın kalbimde
Bir ay olup hep doğacaksın gecelerime
Kimseye söyleyemediğim sır olacaksın
Başkalarına kapattığım kalbimde sur olacaksın
Kimseler bilmeyecek ama
Sen aşksın elbet kanayacaksın
İlk değildin belki gönlümde
Ama bilki son olacaksın…

Gündüzleri güneş zaten her zaman var
Ama geceleri sadece sevenler için doğar
Ellerin elimde olsa dünyayı kaldıracak yüreğim var
AMA GÖRECEK GÖZ OLMAYINCA IŞIĞIN NE ANLAMI VAR....


Sairakdeniz