2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
560
Okunma
Mekanım yorgun düşler sokağı
Karanlıktır görünmez köşe başları
Asfalt değil taştandır yolları
Çoğu terk etmiş
Bir zamanlar dediğim
O güzelim ahşap evleri
Rüzgarın sesi geliyor
Gittikçe yaklaşıyor bana doğru
Ağaç yaprakları düşüyor dalında
Sürükleniyor çok uzaklara
Renkleri güz mevsimi
Ayrılığı temsil eder gibi
Bir suskunluk hakim
Tüm benliğmin hücrelerine
Saatlerin geçişleri hızlı akmış
O dalgın halimde
Ayakta uyuya kalmış gibiydi ruh halim
Gün ışımış idi kendime geldiğimde
Olmayınca ertelenen hayaller
Her gün kovalanan başka yarınlar
Oysa çok isterdin
Dolu dolu geçsin o boşa akan dakikalar
İşte insanı böyle konuşturur yazdırır
Bir türlü gelmeyen hayaller umutlar
5.0
100% (3)
Cevap Yaz