yularımın bir ucu hak’ta da ya diğer ucu nerede
kaldım üç günlük kıyametimizin kızıl mı kızıl gölgesinde



her anımda da sen
aklımda fikrimde zikrimde de yine sen
içimi ve dışımı gıcıklayan o endamlı kırıtışınla
ha bire yakamdan çekiştirip de durma be ley-la
zaten ilk senle tanışmıştım ben
o doymaz arlanmaz ve haddini bilmez nefisle
ve katmerli yalanlı dolanlı ucuz söylemlerimle
ilk senleydi gizliliğim ve kendi özümden bile kaçışlarım be ley-la

senle oluşlarımda hiç aldırmadım ki ben
çatırtısına ve patırtısına
ruh derinliğimin
ve tınmadım bile yok yere balçığa düşüşüme
günahların bağ bozumunda bile
koşar adım resmedildim senle olmanın vurdum duymazlığına insan

oysa ki ben
bir çizgi üzeri yeknesak anların iç çekişlerinde hep durağandım
şimdi ki gibi
zirzop gönlün bit pazarına düşmüş meczup halinde de değildim

istemlerimi ve gerçeklerimi
fedakarlığın çatısı altında şükürle tıka basa beslerdim

sen ki o sinsiliğinle şıp diye davetsiz girdin ya şu tıfıl aklıma
ve dişilik tünelinden hızla geçişte de
sen düştün ya şu garip ve masum gönlüme ley-la
işte o anlarda tüm şaftım da kaydı be ley-la
nefsimin o saf uyur hali fal taşı gibi gözlerle menhiyat içinde kaldı da
insanlık adına ne kadar değerler varsa geride koyuşta da tek sana odaklandı
tüm geleceğim yandı ha yandı ki ne yandı

nefsin ihtiras uçurumunda ki bıçkın günahlarına tanık olsa da
o buruşuk ve kir içinde ki beynamaz yataklar
hiç kullanılmamış bir vaziyette
bir ömür boyu da özlem ve sadakat içinde
sabrın ipine sımsıkı sarılı durumda o baki vuslatı
bekler vaziyette ki pür-i pak aşıkları da tanıdı

peki de bu işlerin ben neresindeyim acaba
karasında mı
akında mı
herkesin bakış açısı ekmeğine göre köfteyken
tükürdük mü tükürmedik mi acep taharetimizin yoluna

şimdi
yularımın diğer ucu elinde olan şu nefsin esiri mi kaldım ben
yoksa o ulvi Aşk’a vuslatı kucaklayarak ak pak mı döneceğim


hiç şüphe yok ki
haddimi ne kadar fazla aşmışsam bedelinin ateşi de o denli harlı olacak...



(29.07.2018) AZAP...