illa ki onun sonsuz lütfü ile eriştik
eğer ki varsak biz bu cemalim’izle
bizim varlığımız ne yokluğumuz ne olsun ki
biz neyiz ki
tam bir ihlas olmadıktan sonra bir pul dahi etmeyen değerimizle

hakkın zerresinden türemiş bir imana kavuşamadık’tan sonra
ve sözünün eri ve ahlakı olmayan adam görüntülü kişiler
amaçsız biçimde
insan kılığında sapıkça ortalıklarda dolaşmakta ne
muhakkak ki en sonunda da döneceksiniz bir çakal sürüsüne

öyleyse
siz ki
niye ve neden o kopup da geldiğiniz
o yerin kurallarını nasıl da çar çabukça unuttunuz
ne kadar kıymeti olabilir ki
geçici değerleriyle mevki ve çıkarlarınız
pür-i pak baki nimetler sunulmuş dururken önünüze

sen içinde açan bir gülüm diyordun ya yar
sus be gülüm fesadın kulağı kepçedir aşık gönlü tez harcar

nerede kaldı sana kul köle ve kurban olan o Leyla kılıklı sevgili
hani nerede en halis dost diye tüm vaktini sunduğun
o sahte gönül tacirleri
nerede o yarenler’inle hısım ve akraba tayfası
kaldın işte şimdi cıscıbıl o düştüğün yerde
bin bir lügat parçalayış ta sana yağ çekenlerin de kalmadı

selamsız
kelamsız
avare dolaşan aklı kıt inancı eksik biçareler
oysa ki yanı başınız da duruyor senin o gayya kuyun
tuzağa çekmek amaçlı sana oynanan onca oyun
şunu iyi bil ki bedbaht
gayya senin içinde ama sen gayya’yı görmezsin
sen bilmez misin
Malik başhekimin olunca zebani ise hekim ve hasta bakıcı olacağını
yetim ve öksüzün gözü yaşlı o saf gönlü gibi
hakkın sana sunduğu o pak mı pak fırsatlar varken

Esfel-i Sâfilin’den Ahsen-i takvime dönüşü düşünmezsin neden
yoksa ki
iblisin seni içine atmak istediği gayya daha mı hoş gelir nefisen

ne denir ki

kul kafası yarılıp da göz kanını görmeyince
şapşal akıl özünü ölümsüz bilir
gurur kibir ve o iflah olmaz nefsinin görkemince
ilelebet bu saltanat sürer sanır
namazı har niyazı da gönlüne zararmış gibi tanır

sanma ki bu fırsat sana bir daha gelir
ömür denen şey sanki de bir kelebek ömrü kadardır
sen hiç farkına varmadan çok tez uçup da gider...



(24.07.2018) AZAP...