Rüzgârlar savurdu mademki seni,
Yağmurlar getirsin yâr, seni bana!
Bir karakış sürdü gönlünden beni,
Cemreler getirsin yâr, seni sana!

Hasretten ölmeden yalnız başına,
Kader bir el atsın, gurbet kuşuna,
Bir kısır döngünün çıkıp dışına,
Baharlar getirsin yâr, seni bana!

Mevsimler değişip buzlar çözünce,
Karlı dağlarımda ceylan gezince,
Pişmanlık nehrinde bende yüzünce,
Temmuzlar getirsin yâr, seni sana!

Tamir mümkün olur belki hasarı,
Yaz dilekçeler yaz gönder yukarı,
Savaşa tutuşsun yeşille, sarı,
Sonbahar getirsin yâr, seni bana!

Bir zaman kaybolur, karışan izler,
Yüreğin ’ah!’ çeker, vicdanın sızlar,
Gece gökyüzünde kayan yıldızlar,
Alsında getirsin yâr, seni sana!

Doğup yaşadığım şehir sensiz dar,
Gönlüm bir hayale kırk adak adar,
Saf olmasalar da ilk günkü kadar,
Duygular getirsin yâr, seni bana!

Özcan İşler