Tek başına göçebe, çatal ardıç dibinde,
Mehtaplı şu geceye efsun eklermiş gibi,
Oturdum saatlerce hayal sessizliğinde,
Meçhul bir sevgiliyi burda beklermiş gibi.

Ateş böcekleriyle, kurbağa sesi sardı,
Doğa orkestrasının, solisti onlar vardı,
Kovada gözden uzak bilinmeyen, diyardı,
Kendimi alamadım Cenneti görmüş gibi.

Özlediğimi bulmuş, huzuru içiyordum,
Güzellikler içinde, kendimden geçiyordum,
Zaman mekan dışında, özgürce uçuyordum,
Heyecana bulandım, vuslata ermiş gibi.

Bütün ışıklar söndü, vakit gece yarısı,
Saçlarım diken diken, yüzüm ayva sarısı,
Bin kapılı sarayın, kapanmış her kapısı,
Süleyman’ın Mühür’ü açamaz, dermiş gibi.

Bazen an’ı yaşadım, bazen geçmişi andım,
Yıllarca uzaklarda aradığıma yandım,
Arzın kalp atışıyla hem uyudum, uyandım
Yıldızları seyrettim, huşuyla derviş gibi..

Kovada: Kovada Gölü Milli Parkı
Özcan İşler