Bir gece yolum düştü Hayaloğlu’na
Sahnede çağlayan bir şelale gibi
Dilinde can kırıkları cümleler
Yüreğinin güzelliğini sergiliyordu
Bir tebessüm içinde
Söylendi yüreği ile
“Biz bize yeteriz
Akrabalar olmasa da olur ”dedi
Meğer canına yoldaşlığı kılanmış
gönlünü serenin
Ederi nedir ki yüreğin
Sarrafın elindi değer görür
El olan akrabalar için kıymet nedir ki
Finalinde bir türküye dem vurur
Gafil gezme şaşkın bir gün sende ölürsün
Dizelerinde saklıydı her şey
Bunu düşünürken
Aklıma devrem Dizlek geldi
“Düşme
Düşünce bağımsızlığını ilan eder dostların”
Düşenin dostu olmaz dostum
Kırmışlar sevgi zincirini
Menfaat denen balyoz ile
Her kırılmada
Yüreğinden bir AH düşer
Sızım sızım sızlanır gönlün
Bu sızılar içinde
Bir de Veysel’in türküsü dökülür dilinde
Benim sadık yârim kara toprak diyerek
Gözlerin toprağa dalıp gider
Gecelere gözlerin katre katre yaşlar ile eşlik ederken
Bir eyvah ey çekersin derinden derine
Yollar inceden inceye uzar gider
Derken
Meyveli düşüncelerle
Yaranamazsın
Barınamazsın
Korunamazsın
İçten içe yanarsın
Görünmeyenin ardında
Dumanın tüter kara tren misali
Farkında değilsin
Sökülmüş rayların vidaları
Sessizliğe mi?
Ayrılığa mı?
Ölüme mi? götürür
Son vidanın sökümü
Ne sen seni bildin
Ne de el seni bildi
Bir sevdanın dehlizinde
Kaybolup gidersin
İnsan mıyım?
Yoksa âdem miyim?
Vurursun sazın bam teline
Dilinden değil
Yüreğinden dökülür kimsesiz türkün
Can kırıklarıyla
Akrabasın diyerek kekom…

İsmail KOCA (CANELİ) 18.07.2018 23.47