Ben, ufacık bir çocuğum.
Bakmayın sokaklarda yalnız oturduğuma,
Sanki hayatın tüm yükü omuzlarımda
Yorgunum!
Sadece biraz dinleniyorum…
Şiddet, bırakmıyor peşimi.
Ölümleri izliyorum.
Korkuyorum!
Minicik bedenim yoksulluğa dayanır belki.
Ama mermilere meydan okuyamam.
Abiler, ablalar!
Vicdanlarınıza sesleniyorum!
Çaresizliğimi görün diye.
Haykırmak istiyorum…
Gözyaşlarım değersiz mi sizin için?
Gereksiz mi benim varlığım?
Bitsin artık acılarım.
Yarınlarım güzel olsun istiyorum.
Elim kolum bağlı olsa da,
Hayallerim tutsak değil..
Ben, hala umutluyum.
Ben, hala bekliyorum.
Bana güzel bir gelecek bırakın!
Bana sevgi dolu yarınlar bırakın!
Bana uzaktan değil, bir de yakından bakın.
Hatta silin gözyaşlarımı,
Kucaklayın…
Ben de koşup oynamak istiyorum.
Ben de geceleri,
Korkusuzca uyumak istiyorum.
Uyuyabilirsem,
Rüyalarım bile tokatlıyor bazen.
Dumanı tüten yemekler görüyorum.
Giyinip, okula gidiyorum.
Koşuyorum, eğleniyorum.
Hayat sadece rüyalarda mı güzel?
Bezen uyanmak istemiyorum.
Acılardan uzak olmak,
Ben, çocuk olmak istiyorum.
Ben, sizin umudunuz olmak,
Ben, mutlu olmak istiyorum!
Biliyor musunuz?
Tüm acılara inat hala gülümsüyorum.
Biliyorum..
Çünkü,
Yarınlar benim tek umudum…